De afgelopen maanden hebben we een boel extra tijd aan onze katten besteed. Na het overleiden van Jerry, werden de twee overgebleven mannen toch echt oude heertjes met de bijbehorende ouderdomkwaaltjes. 
Whiskey kreeg een paar maanden geleden plotseling een (waarschijnlijk) epileptische aanval. Na een aantal stuipen leek hij ineens buiten bewustzijn (en dus dood), maar kwam snel daarna gewoon weer bij.
Gevolg hier van was een dierenartsbezoek waar de dierenarts nadrukkelijk zei dat hij nog nooit zo’n gezonde, oude kat had gezien.
Daarna zijn er geregeld vervolg bezoekjes geweest. Langzaamaan kwamen er kleine kwaaltjes bij die dan na een tijdje weer weg gingen. En Whiskey kwakkelde tevreden door.
Zijn favoriete plekje bij de houtoven verliet hij zelden, maar met een kippenvleugeltje of wat kattenmelk liet hij zich graag verleiden. En als de oven afkoelde, kroop hij knus bij Wico op schoot.
Vooral Wico heeft de afgelopen maanden uren op de bank doorgebracht met een kat op schoot. Want hoe ouder ze worden, hoe volhardender ze blijken te zijn. “Een lege schoot is een kattenschoot” schijnt tegenwoordig hun motto te zijn.
Inmiddels is er nog maar 1 kat over die deze lege schoot op kan eisen. Whiskey is vandaag rustig ingeslapen nadat we aan hem konden merken dat hij “er geen zin meer in had”.
Hij was van het ene op het andere moment blind. En aangezien hij al doof was, viel er niet zo veel meer uit te halen. Een hele nacht heeft hij zijn warme plekje niet verlaten. Eten wilde hij niet meer en zelfs kattenmelk liet hij liggen. Een aai kon hij waarderen, maar tegelijkertijd schok hij er van omdat hij dit niet aan kon zien/horen komen. 
Voor ons een teken om afscheid van hem te nemen.
Ik heb hem bedankt voor een mooie 18 jaar samen.
