Dit jaar is een goed jaar al zeg ik het zo zelf.
De bomen hangen (nog) vol appels, de struiken vol bessen en vooral de frambozen vol kleine prachtige rode vruchtjes.
Hmmmmmmm lekker!!
En de kolen, die doen het ook ontzettend goed. Kijk maar eens naar deze prachtige Rettich (uit de kolenfamilie). Het smaakt naar radijs en is alleen ietsie groter!
Om mijn zomervakantie goed te beginnen, had ik me voorgenomen om een van mijn “wil-ik-ooit-eens-doen-acties” uit te gaan voeren. En dan wel een fietstocht van Uddeholm naar Karlstad.
Dat zou na alle ritjes van huis naar werk (en weer terug) toch niet zo heel moeilijk moeten zijn, denkend aan het aantal kilometers dat ik nu al afgelegd heb?
Ik maakte twee van mijn collega’s enthousiast en we spraken af om samen op maandagmorgen 8:30 klaar te staan bij de start. Ja, op z’n Zweeds dan wel he! Ik stond daar dus al om 8:20 en de rest kwam zo’n 15-20minuten later pas aankakken.
Met gezonde tegenzin, die duidelijk in elkaars gezichten af te lezen was, werden spullen uit de auto gehaald, kleren uit- of juist aan- gedaan en tassen aan de fiets vastgemaakt. Hier en daar maakten we nog wat grapjes en rond 9:00 stapten we op de fiets.
Het beginpunt van de 90km lange route was ook precies het beginpunt van een geasfalteerd fietspad, wat voorheen een spoorbaan was. Tegenwoordig is het een touristische fietsroute “Klarälvbanan” genoemd. En ben je slim genoeg om vooraf een kaart van de route mee te nemen, kan je precies zien waar mooie picknick-plekjes zijn of “utehus-jes”.
De eerste paar kilometer was het nog best wel koud omdat we grotendeels in de schaduw tussen de bomen fietsten. Ook was het voornamelijk wennen en afvoelen welke snelheid ons alledrie het beste zou passen. Eenmaal om het Rådameer heen, waren we goed op elkaar “ingefietst” en konden we het zonnetje al wat beter voelen.
Nu gedachten op nul en lekker doorfietsen. En dat ging ons toch wel heel goed af!
De eerste plas-pauze (snel-piesen-en-weer-verder) was vlak voor Höje en daarna namen we ons voor om pas ter hoogte van Ransäter een eet/drink-pauze te nemen zodat we al over de helft van de route zouden zijn. En die pauze maakten we eigenlijk al heel snel: rond 10:30.
We propten snel wat eten en drinken naar binnen, pakten nog eventueel een zonnebril of stopten wat kleren weg en gingen snel weer verder. Geen tijd om stil te zitten (en dus koud en stijf te worden)!
We sprongen weer de fiets op en hebben met veel gepraat en af en toe wat aanmoedigende woorden en grapjes (mocht een van ons het even niet meer zien zitten) de rest van de route met een mooi tempo verder gefietst.
In Forshaga namen we een laatste korte pauze alwaar we toch wel merkten (voor het eerst toegaven) dat we hier en daar (vooral “van achter”!!) wat pijntjes hadden. Met wat grappen hierover zijn we snel weer op de fiets gesprongen (iets minder soepel dan de eerste paar keren) om het laatste “lastige gedeelte” uit te rijden.
Vanaf toen (en we moesten nog zo’n 20km) hebben we alleen maar bergopwaarts gereden (geen stijle helling, maar zo een waar nooit een einde aan komt) en werd er ook niet meer zo heel veel gegrapt. We wilden die laatste kilometers gewoon graag uitrijden en dat was het enige waar we ons nog op richten.
Sneller dan verwacht (veel sneller!!) kwamen we bij de finish aan. Ik met mijn handen in de lucht, juigend alsof ik de Tour de France had gewonnen, voornamelijk omdat ik blij was dat ik eindelijk van dat pijnlijke zadel af kon stappen. En ook mijn collega’s met een brede glimlach.
Heel tevreden met de 5uur die we er over gedaan hadden en vooral trots op onze prestatie.
Ons publiek maakte een foto van ons waarna we luxe met de auto naar huis konden.
Maar eerst nog een middagje shoppen, want waarom ben je anders in Karlstad?? Het was tenslotte pas 14:00!!!
En de zadelpijn die ik al voelde toen we nog maar bij Råda reden (mijn vrouwelijke collega overigens ook, maar die was net als ik zo lang mogelijk stil hierover om maar geen negatieve sfeer te creeren), die was gelukkig binnen een paar dagen verdwenen. Dat viel dus ook hondert procent mee!! 😉
Het is stil op mijn blog, en wie mij nog niet goed kent, kan denken dat het dan ook rustig is “in real life”. Dat is het dus absoluut niet!
Allereerst is hier in Zweden de zomervakantie begonnen op 8 juni. Dat betekend voor mij (als BSO leidster) dat het dus alleen maar drukker is: full time kinderen over de vloer en daarnaast nog allerlei vakantieactiviteiten plus het jaarlijkse onderhoud van het speelgoed en de lokalen. Ik klaag niet, maar drukker dan druk is het wel.
Daarnaast, buiten het werk om, ben ik nog steeds heerlijk aan het fietsen en in de moestuin bezig natuurlijk. Hier en daar doen we ook wat kleine klusjes in en rond het huis en afgelopen weekend (het begin van mijn zomervakantie) ben ik begonnen met de jaarlijkse grote schoonmaak. Dit laatste is inmiddels klaar en dus kon ik vandaag in mijn moestuin doorbrengen.
Na een maand zomergevoel, zijn de lupines bijna allemaal uitgebloeit en hebben zij plaats gemaakt voor nieuwe kleurrijke bloeiers. Ook de vlierbloesem is al aan het uitbloeien en helaas heb ik dit jaar geen limonade kunnen tappen.
De gele boterbloemvelden staan er nog wel, maar ook deze zullen straks vervagen van kleur. Inmiddels is het tijd voor margrietjes en staat onze grote Lindeboom in bloei. Voor mij een van de laatste tekenen dat het zomer is. Af en toe komt er een walm heerlijk zoete-frisse bloesemgeur voorbij en sta ik wat dichterbij de boom, dan kan ik de bijtjes in koor horen zoemen.
Ook het jaarlijkse wespennest is weer terug in de schuur, en dit keer lieten ze Wico niet met rust toen hij het nest probeerde weg te laten. Maar hij geeft natuurlijk niet zo snel op!
In de tuin zijn de struiken en bomen flink gevuld met fruit. Aalbessen, Cassisbessen, groene en rode Kruisbessen, frambozen en vooral appels! Na een wat minder appeljaar, lijkt het erop dat we dit jaar flink mogen oogsten.
Ook hebben we de boomgaard uitgebreid met twee pruimenboompjes en twee kersenboompjes. Ik hoop dat ze over een paar jaar ook eens een vruchtje zullen geven. Net als de door ons geplantte braam, die zit dit jaar flink vol!
In de moestuin is het dit jaar anders dan anders: planten die het de vorige jaren niet goed deden, groeien dit jaar onwaarschijnlijk goed. En de planten waar ik voorheen altijd succes mee had, hebben het dit jaar niet zo naar hun zin.
Ik vermoed dat dit vooral te maken heeft met de temperaturen die voor deze tijd van het jaar nog erg laag zijn. Vorige week was het zelfs een nacht nog 1,4 graden! Daar waren een aantal tomaatjes echt niet blij mee en die hebben dan ook het loodje gelegd. De pompoenen en courgettes staan dit jaar voor het eerst in kleine kasjes en die hebben het gelukkig wat warmer.
De spinazie, sla, aardappels en kolen hebben het daarintegen enorm naar hun zin. Erwten en kapucijners groeien langzaam, alle bonen lijken nu zachtjes op gang te komen, zonnebloemen groeien goed, en HOERA! aardbeien!!! Ik oogste de eerste keer al zo’n 500gram, maar nu wel 1800!!! Bijna 2 kilo in 1 oogst!! Jam!
Rabarber heb ik vandaag geoogst en wat een enorme planten waren dat zeg! Ik had een kruiwagen nodig om de hele oogst te vervoeren. En je zal het bijna niet geloven, maar ik had nog een kruiwagen nodig om alle spinazie in te oogsten!! Die moest de grond uit want de planten waren zo groot geworden (doorgeschoten) dat ze teveel wind vingen en omgevallen waren over mijn jonge slaatjes. Na uren plukken, ligt nu al het spinazieblad in een flinke bak met koud water om alle aarde kwijt te raken. Daarna ga ik een deel in de koelkast bewaren in een vochtige doek (dat kan wel een week goed blijven!) en de rest ga ik droog slingeren en invriezen. Daar zal ik van de winter heel blij mee zijn!
Inmiddels ben ik al bijne de draad kwijt van mijn verhaal, want er is dus zoveel gaande dat ik bijna vergeet dat ik iets aan het vertellen was. De drukte hier, ja dus. Die zal vermoedelijk nog niet afnemen. Morgen komen onze eerste gasten en dat is ook gelijk het begin van 3 weken met gasten in huis. Ik ben bang dat ik het dan even te druk heb om ook nog verhalen met jullie te delen, maar wie weet post ik af en toe een mooie foto!
Fijne vakantie!!
Wist je dat doorgeschoten Chinese kool gewoon eetbaar is? Net zoals de meeste doorgeschoten groenten?! 
Ik probeerde het uit in een rijstgerecht. Gewoon de bladeren plukken en bereiden zoals je altijd zou doen. En niet de bloemen (ze mogen nog niet bloeien) vergeten! die kan je koken (net als broccoli).
Gewoon alles klein snijden, stoven, kruiden en dan met de rijst er bij nog even op smaak brengen. Eventueel een pindasausje erover en hmmmmm genieten van je eerste kool!