Precies een maand geleden is het dat ik voor het laatst een berichtje achter liet op mijn blog. En in de tussentijd is er een heleboel gebeurd.

De eerste week nadat ik over het bokje schreef was het landschap hier in Uddeholm nog helemaal wit. Ja, de zon kwam steeds meer tevoorschijn, maar de sneeuw bleef nog wel even liggen.

De week daarna ben ik op vakantie gegaan naar Nederland. En terwijl ik in de auto naar Karlstad zat, begon de dikke laag sneeuw steeds dunner te worden en zag ik tot mijn verbazing ineens een groep ganzen op een weiland. Als die te zien (en horen) zijn, dan weet je dat de lente echt op komst is!
In de trein naar Götenborg was dit goed te zien. Geen enkel lapje grond met sneeuw erop te bekennen.
En eenmaal uit het vliegtuig, in de trein en in de auto in Nederland waren de narcissen, ondanks dat het donker was, niet te missen. Wat heerlijk!

In Nederland was het qua temperatuur ietsje warmer dan in Zweden en als de zon scheen kon ik al makkelijk zonder jas naar buiten. Een stuk fietsen zonder jas aan was geen probleem en natuurlijk iets wat ook echt gedaan moest worden nu ik in Nederland was: fietsen door de duinen en langs het strand. Ook een strandwandeling mocht niet ontbreken: op een winderige dag terwijl schuimkoppen over het strand waaiden en mijn voeten werden gezandstraald. Wat een mooi gezicht: het leek wel of er een laag mist over de grond “stroomde”.
En na 11 dagen vol van bezoekjes, Nederlands eten, Nederlandse activiteiten en “nieuwe avonturen”, vertrok ik weer naar huis.

Helaas was vanuit het vliegtuig gelijk al te zien dat de lente nog niet zo heel goed zijn best had gedaan in Zweden. Het landschap was een geel-bruine grauwe vlek. Maar eenmaal in de buurt van Hagfors merkte ik dat vrijwel alle sneeuw gesmolten was. En hier en daar kon ik ganzen zien rusten in een weiland.
Eenmaal thuis vloog er zelfs een groep ganzen luid gakkend over ons huis. Dat geluid had ik een hele winter moeten missen!

Nu, een maand na mijn verhaal over het bokje is het kwik al flink gestegen. Ik heb een enkel groen sprietje in de tuin ontdekt van een groeiend lentebloemetje en gisteren mocht ik de eerste kraanvogels horen. Het zonnetje is steeds scherper aan het worden en een enkele Zweed is zelfs al licht verbrand.
Mijn eerste uurtje zonnebaden zit er inmiddels op en wat is het toch heerlijk warm zo in de zon.
Net als ik genieten de katten met volle teugen van de warmte en waren ze vorige maand nog niet naar buiten te schoppen, staan ze nu steeds weer bij de deur te zeuren dat ze naar buiten willen. Gelukkig kan de buitendeur steeds weer steeds vaker open blijven staan.

Hopelijk blijft het zo lekker warm en zal het meer in onze tuin ook snel weer de zon laten schitteren in het water.