Elk jaar als het lente begint te worden ben ik er weer klaar voor. Die paar dagen dat er flink aangepakt moet gaan worden in de tuin. Dat gaat hier namelijk nooit zo geleidelijk als voorheen in Nederland (waar de lente al veel eerder begint en de herfst langer doorgaat). Nee, de voorbereiding in de moestuin moet van mij altijd zo snel mogelijk klaar zijn zodat we die kortere moestuin-periode een beetje kunnen compenseren. Gelukkig heb ik elk jaar rond deze tijd een aantal dagen vrij en dan neem ik me altijd voor om alles klaar te krijgen.
De eerste dagen dat het weer wat beter begint te worden, moet er eerst het een en ander opgeruimd worden en daarna kan het harde werk beginnen.
Een verstandige moestuinierder, zorgt er voor dat de bedden in de herfst al voorbereid zijn op het nieuwe seizoen. Omgeschept en bedekt met mest en eventueel andere materialen. Maar ik ben in de herfst vaak zo druk met wecken en inmaken, dat de grond meestal al bevroren is voordat ik het door heb (Zweden he!). En zo komt het dat ik elk jaar nog snel in de lente mijn land moet klaar maken.
Dit jaar kies ik nog voor de ‘ouderwetse’ tuinmethode: alles omscheppen, compost en mest toevoegen en dan natuurlijk plantjes er in en zaaien. Maar ik denk er hard over om de ‘no-dig’ methode toe te gaan passen waar ik later nog eens meer over zal vertellen.
Het idee van de no dig methode (wat ‘niet graven’ betekend) begon overigens extra aantrekkelijk te worden toen bleek dat mijn tuinfrees het niet deed. Zo kwam het dat ik de eerste twee grote bedden (links vooraan op de foto) gewoon ouderwets met de hand moest omscheppen. En daar was ik wel even zoet mee!
Gelukkig kreeg ik na twee dagen hulp van L en J uit Karlstad en schepten we samen nog een bed om (links achteraan op de foto). Ook maakten we de vijver aan kant en zaaiden we meerjarige bloemen. Hopen dat het mooi wordt daar!
Na het vertrek van L en J kreeg ik te horen dat ik een frees kon huren. En dat deed ik maar al te graag! Snel haalden we het apparaat op en trok ik nog wat bedden open. De ene makkelijker dan de ander. En na nog een dag sjorren en trekken en duwen en tillen (dat apparaat is net een wilde stier die je in bedwang moet houden!) ligt mijn moestuin er eindelijk weer netjes bij.
We liggen wel achter op schema, dat wel, maar dat halen we nog wel in hoor! Ik ben het namelijk ondanks de spierpijn en blaren nog echt niet zat!
Komende week met mest en compost in de weer en daarna het leukste van allemaal: zaaien en planten!
En tussendoor nog snel even de aardbeien een nieuw plekje geven, de kruidenbakken verzorgen en … O Ja! Werk.. daar moet ik tussendoor ook nog naartoe.. jammer! 😉
