Een van mijn grootste moestuin-inspiratie-bronnen waardoor ik begonnen ben met mijn eigen moestuin, is Jamie Oliver. In zijn serie “Jamie @home” combineert hij het koken met de moestuin. Hij geeft tips en staat soms midden in die geweldige moestuin te kokkerellen. Jammer dat niet iedereen zo’n goeie tuinman in kan huren! 😉
Voor wat inspiratie klik je hier zodat je het hele eerste seizoen van zijn serie kan bekijken.
Enjoy!
Gisteren plukte ik (voor het eerst in mijn leven!!) tuinbonen uit eigen tuin. Het blijft bijzonder en geeft zo veel voldoening!
Ik heb ze nog niet geproefd, dat doen we vanavond denk ik want gisteren aten we al sla, radijsjes en komkommer uit eigen tuin.
Hoewel het op dit moment stort dat het giet buiten, hebben we al een fantastische gedeelte van de zomer achter ons gelaten met in de laatste paar dagen (net als in Nederland) tropische temperaturen (voor ons gevoel).
En dat fantastische weer heeft mijn groententuintje goed gedaan. Inmiddels is mijn tuintje dan ook veranderd in een ware pluktuin. De tuinbonen zijn bijna klaar om te plukken, doperwten hangen ook naar me te knipogen, de rapen zijn zo goed als gaar, radijsjes, sla, bietjes, en gisteren mijn eerste komkommer.
Vandaag plukte ik voor het eerst (naast een halve 10L emmer frambozen!) snijbiet. In mijn tuintje heb ik regenboog-snijbiet (ook wel warmoes genoemd) wat er prachtig uit ziet (zoals ik bij de aankoop van het zaad al vermoedde), maar wat ik nooit eerder gegeten heb. Het was dus een beetje gokken wat ik er van zou vinden, maar toen ik tijdens het plukken een hapje van een stengel nam, begreeg ik gelijk al dat het echt mijn smaak is!
Terwijl ik watertandend een aantal recepten bekeek voor deze onbekende groente heb ik besloten om het vrij eenvoudig te houden. Ik maakte bladerdeeg envelopjes met daarin snijbiet gecombineerd met ricotta, een ei, peper, zout en knoflook.
Snijbiet-bladerdeeg hapjes
Rist het blad van de snijbiet af (hand om de stengel en richtng het blad duwen dan scheur je het met gemak van de stengel) en snij de stelen en het blad apart van elkaar in reepjes. Fruit de knoflook in wat olie en voeg de stelen snijbiet toe. Als deze zacht zijn voeg je het blad toe. Ondertussen roer je de ricotta door het ei en voeg je kruiden toe naar smaak. (zelf voegde ik op het laast ook nog wat kruimels feta aan het geheel toe, smaakt het nog beter!)
Als alles in de pan goed is (de bladen slinken en worden zacht), laat je het wat afkoelen en het vocht een beetje eruit lopen. Vervolgens meng je het afgekoelde groentezooitje met de ricotta en als je dit goed doorgeroerd hebt, kun je hoopjes op het ontdooide bladerdeeg leggen. Het bladerdeeg vouw je dubbel tot kleine envelopjes en leg je 15-20 minuten in de oven. Natuurlijk kan je het deeg nog even bestrijken met losgeroerd ei zodat het mooier glanst, maar dit hoeft niet perce.
Na het vullen van de bladerdeeg had ik nog een aardige hoeveelheid vulling over welke ik door gekookte macaroni heb geroerd. Het ei wat door de ricotta zit zorgt dat het geheel bindt aan de macaroni en dit smaakte erg goed!
De bladerdeeghapjes staan op dit moment in de oven dus ik heb ze nog niet geproefd, maar ik heb zo’n vermoeden dat ik me over de smaak absoluut geen zorgen hoef te maken!
Ik wens iedereen een smakelijke maaltijd en ga zelf nog even proberen hoe de bladerdeeghapjes geworden zijn (de oven piept “as we speak”).
Enjoy!
Vorige week vertelde ik over het bakken in een mok voor 1 persoon. Wat mij herinnerde aan iets anders leuks en creatiefs wat ik een keer op Het Net tegen kwam: kant en klare cake of bakmix in een pot.
Leuk om kado te geven op een verjaardag, maar ook handig om te versturen via de post.
Zo kan je een lekkere mix samenstellen met een bijbehorend recept zodat de ontvanger precies kan lezen wat er nog aan de mix toegevoegd moet worden (de natte ingredienten) om het zelf af te bakken.
Of je kan zelf een cake (of zelfs taart) maken welke je in de pot kado geeft. Nu hoorde ik zelfs dat een kant en klare cake (gebakken en wel) ook gewoon verstuurd kan worden via de post. Hiervoor bak je de cake (zoals in het filmpje met de regenboogcake gedaan is) en als de pot nog heet is (uit de oven komt) doe je de deksel er op zodat deze vacuum gezogen wordt en enige tijd goed blijft.
Hieronder de werkbeschrijvingen voor de voorverpakte bakmixen.
BROWNIES IN A JAR
Een pot vol ingrediënten waarmee je heerlijke brownies kan maken. Deze pot is heel makkelijk zelf te maken en erg leuk om cadeau te geven. De pot heeft een inhoud van 650 ml.
Hier de ingrediënten en de volgorde ervan van onder naar boven in de pot:
Je hebt nodig:
De volgorde van de laagjes van onder naar boven:
Het enige wat dan nog op of aan de pot moet worden bevestigd is hoe ze worden gemaakt, hieronder het receptje voor aan de pot:
Voeg zelf toe:
Leeg de pot in een kom voeg bovenstaande ingrediënten toe. Mix het goed door elkaar tot een smeuïge beslag. Pak een bakblik en vet deze in met boter en bestuif het met bloem. Vul het bakblik met het browniebeslag en bak de brownies in een voorverwarmde oven van 175 graden in ongeveer 20 tot 25 minuten gaar.
Het volgende plaatje is leuk om uit te printen en aan de pot te bevestigen.
Met dank aan deze blogger.
Wat heb je nodig voor een pot met een inhoud van 650 ml
Nadat de pot gevuld is, kun je de pot nog opleuken met een etiket met de receptuur en een label op de deksel met een vloeipapier erom heen.
De receptuur voor de koekjes is als volgt:
Hoe maak je een pot vol koekjes?
Zelf toevoegen: 1 losgeklopt ei 50 gram boter
Leeg de inhoud van deze pot in een kom. Mix de natte ingrediënten bij elkaar en voeg ze bij de droge ingrediënten. Mix alles door elkaar. Maak balletjes met een doorsneede van ongeveer 1 cm. Druk ze plat op een bakplaat met bakpapier en bak ze ongeveer 10 minuten in een voorverwarmde oven van 180 graden.
Enjoy!
Het lijkt er op dat de tijd van oogsten is begonnen. Om mij heen hoor ik al mensen die bosbessen gaan plukken (waar ik zelf een beetje nerveus van wordt want dat wil ik ook!!) en gisteren plukte ik mijn eerste frambozen waarna ik ze vandaag weer kon plukken.
Daarnaast heb ik vorige week al mijn eerste zelfverbouwde courgette gegeten en kan ik vandaag of morgen mijn eerste komkommer gaan plukken. En dan nog niets gezegd over de radijsjes welke al gegeten zijn, de worteltjes welke bijna klaar lijken te zijn en de prachtige Chinese kolen. De moestuin lijkt het eindelijk goed te doen. Heerlijk!
Iets wat me voor een tweede jaar tegen zit, zijn de tomaten. Ze groeien erg langzaam, zijn sowieso erg laat vergeleken met anderen en hebben alleen nog maar bloemetjes en geen vrucht. Ook de pepers en paprika’s doen het weer slecht dit jaar en dan zijn er nog de courgettes welke het helemaal niet goed doen. Waarschijnlijk hebben zij het een periode te koud gehad (want een zelfde groepje courgettes heb ik een tijdje afgedekt en zijn het beter gaan doen) en mogelijk was het zaad al zwak.
De sperziebonen, tuinbonen en doperwten wil ik volgend jaar veel eerder planten (hoewel ze het nu best aardig doen) net zoals de rest van de planten waarmee ik gewoon eerder wil beginnen met voorzaaien.
Toch ben ik al best tevreden over dit tweede jaar van moestuinieren. Elk jaar leer ik weer meer en vooral de voorpret is ook erg leuk. Zo kan ik nu al bedenken wat ik straks met mijn snijbiet ga koken (nooit eerder gegeten) of hoe ik de raapjes ga bereiden (ook nooit op).
En ik maak zelfs al plannen voor volgend jaar, waarin ik mijn geleerde lessen gelijk uit wil voeren (bemesten, compost toevoegen, stro onder scheppen, plantebakken maken, freesen in het najaar, mengteelt tegen plagen enz.). En mijn eerste activiteit (voor volgend jaar) is het aanleggen van een nieuw lapje grond waar ik mijn aardbeien met hun uitlopers ga plaatsen. Dat wordt nog een pittige klus met dit warme weer!
Plaats de cursor (muis) op de foto zodat je kan lezen wat ik bij de foto te vertellen heb of klik op de foto om deze te vergroten en gelijk de tekst te kunnen lezen.
Het uitzicht is hier nog steeds prachtig en o zo wisselend! Geniet met me mee…
Nadat ik eerder al eens vertelde dat mijn bessenstruiken vol met bessen hangen, besefte ik dat ik in de vriezer nog drie 10liter emmers vol bessen had staan. Hoog tijd dus om eens iets met die voorraad te maken zodat er weer plek in de vriezer zou zijn voor de volgende oogst.
Ik had twee emmers gevuld met zwarte bessen en een emmer (plus een flinke zak van bijna dezelfde hoeveelheid) met rode bessen. Eerst verwerkte ik de zwarte bessen tot puur sap (ongekookt in flessen en ijsblokvormpjes gelijk weer de vriezer in zodat ik deze door mijn ontbijtsmoothies kan doen), vervolgens maakte ik van een deel van dit sap bessengelei door het te koken en suiker toe te voegen en een deel hiervan gebruik ik (als test) voor aanmaaklimonade.
Met de rode bessen heb ik eigenlijk precies hetzelfde gedaan. Eerst tot sap verwerken (puur en ongezoet), invriezen en een ander deel koken tot gelei en limonade.
Als laatste heb ik ook nog een deel van de zwarte en rode bessen met elkaar gemengd tot een bessengelei.
De gelei is te gebruiken op brood, maar kan ook gecombineerd worden met vlees (zoals de Zweden maar al te graag doen: Köttbullar met lingonjam).
Het sap wat ik in ijsblokvormpjes heb gegoten wil ik gebruiken zoals Diana heeft gedaan. Een kan gevuld met koud water, een paar ijsblokjes van aalbessensap gecombineerd met muntblaadjes of zwarte bessen ijsblokjes gecombineerd met citroenverbana. Klinkt lekker niet?
En mocht je dit ook graag willen proberen, maar heb je nu net die bessen niet. Probeer dan gewoon eens koud water met wat plakjes aardbei of komkommer of citrusvruchten. Geeft weer eens een heel andere draai aan dat saaie water!
Terwijl dit alles staat af te koelen ruim ik nog even de rommel op want anders mag ik de keuken rose gaan verven omdat ik de vlekken niet meer weg krijg… 😉
O, en nog een “note to self”: Voortaan voordat de bessen rijp zijn een net eroverheen hangen. Ik zei dat het me niet zo uitmaakte als de vogels hier en daar een besje zouden pikken. Ik denk dat ze me gehoord hebben want ze zijn gelijk de halve struik gaan leegroven!!!
Afgelopen weekend was het zo ontzettend mooi en warm weer, dat we niet anders konden dan de boot pakken (met wat vrienden) en het water op gaan. Met een drankje en een hapje (broodjes kroket welke erg goed in de Zweedse smaak vielen) hebben wij de hele dag genoten van het mooie uitzicht, het weer en het verkoelende water. In een woord: Heerlijk!
En eerlijk is eerlijk, wat ik er dan ook nog even bij moet vertellen is hoe het typisch Zweeds is om alles van het toeval af te laten hangen. Een dag genieten en lekker relaxen betekend voor hen ook dat ze niet verder denken dan hun volgende biertje. Dus als het dan al 21:00 uur blijkt te zijn (en we lichtelijk tegen de sluitingstijden van restaurants aan zitten), zullen we dan eens gaan bedenken wat we met avondeten gaan doen? Maar vooral geen haast hoor, want we zitten lekker ontspannen op het water. Uiteindelijk wordt het op zo’n dag gerust 23:00 uur zonder nog maar een klein avondhapje. En als dan blijkt dat alles dicht is, dan halen we een ‘lekkere maaltijd’ bij een plaatstelijke ‘pub’. Daar kregen we de keuze tussen een Kebab-maaltijd of een Nacho-maaltijd. En of het goed smaakte? Blij dat we nog niet flauwgevallen waren hadden we net zoveel genoten van een gebakken schoenzool!!
Het was een heel leuk en rustgevend dagje, maar dat ‘laten-we-vooral-niets-plannen-en-vooral-niet-nadenken-over-dingen-gedrag’ daar kan een controlfreak als ik dus echt niet tegen hoor!!!
Sinds wij hier wonen, merk ik bij veel nieuwe ervaringen dat ik me soms (ondanks dat ik in een dorpje ben opgegroeid waar ik geregeld met vriendinnen tussen de kassen, in bomen, met geiten en kuikentjes of in de duinen speelde) echt een stadskind voel. Dingen die hier heel gewoon zijn (herten in de tuin, elanden langs de weg, langs lopende vossen, muizen), vind ik vaak (nog steeds) heel bijzonder. En sommige dingen, heb ik gewoon nog nooit eerder gezien of meegemaakt.
Een voorbeeld hiervan is de moestuin waar ik dagelijks van leer. Maar waar ik mij laatst nog over verwonderde was de manier waarop de boer het veld (naast onze tuin) maaide, vervolgens met twee traktoren aan kwam zetten waarmee hij het gemaaide gras tot grote balen oprolde (met de ene machine) en vervolgens oppakte en verpakte (met de andere machine). Dit was heel leuk om te zien.
Nu elke keer als ik uit het raam kijk, wordt ik er aan herinnerd dat ik toch echt op het platteland woon. Misschien dat het ‘stadskind-gevoel’ hierdoor zal verdwijnen… 😉
Hoewel de zomerdagen in Zweden erg lang duren, gaat de tijd nog steeds veel te snel. Veel te veel dingen te doen en veel te weinig tijd. Op deze manier kan ik nooit eens tot rust komen want ik heb altijd wel iets te doen of nieuwe ideeen uit te werken (bijvoorbeeld de moestuin voor volgend jaar die al bijna helemaal ontworpen is).
Toch pakken we af en toe samen een moment om van de rust en de mooie omgeving te genieten. Vooral de avonden zijn hier het juiste moment voor.
Een paar dagen terug maakte ik gelijk wat foto’s om een impressie te geven.
