Bijna elk jaar, komt Sinterklaas ook langs ons huisje. Gelukkig maar, want wat zouden wij zonder Hollandse rookworsten, kruidnoten en muntgeld moeten?!!
Ik kreeg een prachtig paar gebreide sokken en het spel “kolonisten van Catan” wat wij in Nederland vaak speelden met ons buurmeisje. Nu kunnen wij dit gezellig in Zweden doen!
Dank u Sinterklaasje! 
Terwijl in Nederland zomerse temperaturen afgewisseld worden door sneeuw en storm, mogen we hier genieten van een prachtige Zweedse lente. Ik noem het “Zweedse lente” omdat het niet te vergelijken is met de Nederlandse lente, maar heerlijk is het wel.
Heldere luchten, een stralend warm zonnetje, winterse uitzichten, nieuwe sneeuw en vooral veel activiteiten in de buitenlucht. Temperaturen tussen de 5 en -15 en langzaamaan wordt het steeds lichter. 
Af en toe kunnen we zelfs aan de stand van de zon (zonsopgang over het weiland) al merken dat de zomer dichterbij komt, af en toe kom ik zelfs voor het donker al thuis en onze tuinverlichting gaat steeds later aan.
De “sportvakantie” zoals die hier heet, is begonnen en hordes families gaan op wintersportvakantie in een van de vele ski-oorden in het Noorden.
Langzaamaan komen de dieren en mensen uit hun winterslaap om te genieten van het warme zonnetje.
Vogeltjes fluiten meer en meer en hertjes komen dichterbij ons huis om te zoeken naar eten.
Alles wijst er op dat we richting lente en zomer gaan. En ondertussen genieten we van de prachtige natuur om ons heen!
En natuurlijk sluiten we zo’n prachtige dag af met een heerlijke (vegan!) kaasfondue. Lekker warm bij een haardvuurtje! 
Voor (Sinterklaas vierende) Nederlanders lijkt het misschien nogal vroeg, maar voor de Zweden (en geintegreerde immigranten) is dit het begin van alle kerst-gezelligheid (DE manier om de donkere winter te overleven)! Kerstmarkten!
Vandaag ben ik met D. naar een van de mooiste kerstmarkten in deze omgeving gegaan. Best gezellig (vergeleken met andere Zweedse kerstmarkten) en vooral veel ambachtelijke waren, wat ik zelf erg leuk vind.
Ik heb speciaal voor jullie foto’s gemaakt om een goeie indruk te geven van deze gezelligheid en alle ambachtelijke kaasjes, worsten, jammetjes, honing, mosterd, olie, kruiden, thee, chocola, brood, knackebröd, zalm, kaarsen, houtsnijwerk, houtbeschilderingen, keramiek, wol, vilt, mutsen, sokken, wanten, omslagdoeken, smederij en wat ik allemaal nog vergeten ben… Gezellig!
Het voelt alsof ik in geen eeuwigheid iets geschreven heb over de Zweedse cultuur en gewoontes en ik vermoed dat dat ook zo is. Ik moet dan ook bekennen dat we na vier jaar ons niet meer zo bewust zijn van alle verschillen tussen Nederland(ers) en Zweden. Dat neemt niet weg dat ze er niet zijn hoor, maar wennen gaat nu eenmaal snel.
Een van de dingen waar ik nog nooit over verteld heb, is de “skolavslutning” wat ik letterlijk vertaald heb in de titel van dit stukje. Deze gewoonte is vooral erg feestelijk en geeft mij altijd een fijn gevoel.
Skolavslutningen is namelijk het einde van een schooljaar en het begin van de zomer(vakantie). Daarnaast is het voor alle ouders en kinderen een mijlpaal in hun leven want na de zomer gaan ze naar de volgende klas en dus mogen ouders en kinderen (ondanks dat ze niet altijd veel ervoor hebben hoeven doen) heel trots zijn. En geloof me, facebook staat deze dag vol met foto’s van kinderen in de mooiste kleding, met een bos bloemen en Zweedse vlag gedeeld door trotse ouders!
Op de afgesproken dag en tijd komen alle kinderen in hun mooiste kleren, naar school om vanaf het schoolplein in een optocht (twee aan twee met beiden een Zweedse vlag in handen) naar (in dit geval) de kerk te lopen. Vooraan mogen twee leerlingen een grote vlaggestok met Zweedse vlag vasthouden en soms loopt er ook een muzikant bij.
Ik als fröken (spreek uit als freuken, wat juf betekend) loop ergens in de optocht met de kinderen mee en natuurlijk moet ook ik een mooie outfit aan. Het grote deel van de meisjes draagt witte jurkjes en voor de jongens maakt het niet zo heel veel uit, als het maar netjes is. De juffen dragen meestal de mooiste zomerse jurken en soms verbaas ik me erover hoeveel moeite er gedaan wordt in tegenstelling tot de gewone werkdagen. Ergens begrijp ik dat ook wel weer, want als je als juf mee loopt in de optocht, voel je je wel heel erg bekeken door alle mensen (vooral ouders, opa’s en oma’s) die langs de weg van school naar kerk foto’s nemen en zwaaien.
Eenmaal bij de kerk gaan alle kinderen naar binnen en volgen de famillieleden. Daar wordt een zegje gedaan door de rector en dominee (of soms andere belangrijke personen) en vervolgens mogen de klassen stuk voor stuk een of twee liedjes opvoeren. Als juf is het dan ontzettend leuk om te zien hoe de kinderen hun best doen en wat er wel of niet goed gaat. En soms, als je er dan bij stil staat hoe snel de tijd voorbij is gevlogen en hoe de kinderen zich ontwikkeld hebben, vraag ik me af waarom ik dit jaar weer vergeten ben om een zakdoekje mee te nemen.
Als de kinderen eenmaal hun liedje gezongen hebben wordt er eventueel nog een psalm gezongen (die verbazingwekkend genoeg niet over het geloof gaat, maar over de zomer!) en daarna zingen alle kinderen samen “Ida’s sommarvisa”.
Daarna wordt nog een ander zomerlied gezongen en al klappend en zingend lopen de kinderen de kerk uit waarna ze door hun ouders en famillie blij begroet worden, er fotosessies gehouden worden en bosjes bloemen of kadootjes uitgedeeld worden.
Sommige juffen maken nog een groepsfoto met hun klas en anderen haasten zich terug naar het schoolplein zodat ze met de volgende optocht mee kunnen lopen of hun eigen kinderen in de optocht kunnen zien.
Zelf ging ik snel langs de kant van de weg staan, zodat ik de kinderen uit klas 2 en 3 kon bekijken om vervolgens met ze mee te gaan de kerk in. Want ook deze kinderen zijn “mijn leerlingen” omdat tijdens schooltijd dagelijks in hun klas ben.
Eenmaal na deze happening worden er een heleboel knuffels en “fijne zomers” uitgedeeld (want iedereen neemt afscheid van elkaar) en gaan de meeste kinderen met hun hele famillie uit eten of staat er een zomers diner te wachten bij hen thuis. En voor de juffen gaat deze feestelijke dag ook nog even door want wij eten dan elk jaar bij een van de collega’s thuis een heerlijke maaltijd waarvoor iedereen een lekker gerecht meegenomen heeft.
Naast een kaneelbulle dag en wafeldag bestaat in Zweden ook de Semla dag en dat is wel vandaag. Vandaag is namelijk (heel ouderwets) de laatste dag voor het vasten (zoals je in Nederland de carnaval na die periode hebt) en dan wordt er traditioneel een semla gegeten.
Dit is een gebakje wat een klein beetje vergelijkbaar is met een grote roomsoes. Alleen wordt het deeg niet op dezelfde manier gemaakt (het lijkt meer op brood) en wordt het gevuld met ongesuikerde slagroom en amandelspijs. Iedereen is er dol op!
Maar vele Nederlanders zagen het als een grote teleurstelling omdat bijna iedereen verwacht dat het net zo lekker is als een moorkop (en dan blijkt het ding gevuld te zijn met ongezoete slagroom en een verstopte klodder amandelspijs).
mocht je nieuwsgierig zijn, bestaan er een boel recepten op internet. Zelf waag ik me er niet aan. Geef mij maar een Hollandse Bossche bol! 🙂
Toen het nieuwe jaar begon, was een van mijn voornemens om actiever van de natuur en de jaargetijden te genieten. Toen ik me dit voornam, dacht ik vooral aan de winter. In plaats van een winterslaap, wilde ik de frisse kou in en voelen hoe mijn handen zouden gaan gloeien van een actieve wandeling, langlauftocht of rondje op de spark. Inmiddels heb ik al aardig aan dit voornemen voldaan. Maar een ding stond nog niet afgevinkt op mijn bucketlist: een tocht op een hondenslee door de sneeuw.
Vandaag was de dag dat ook dit van mijn lijstje gevinkt kon worden, want samen met wat vriendinnen vertrokken we naar Lysvik om hier eens een kijkje te nemen bij de honden van mooneye sleddogs.
wakker worden met dit uitzicht, mijn dag kon al niet meer stuk!
We werden rondgeleid langs de hondenhokken, kregen een boel uitleg, een warme kop thee of koffie bij een vuurtje in een tipi, mochten helpen met het halen en intuigen van de honden, maakten een mooie tocht in de slee en gaven de honden achteraf een bak met voer.
We zijn er een aantal uur mee zoet geweest en konden, naast het al prachtige winterse uitzicht, genieten van een mooie, warme en gezellige dag.
Het sleeen vond ik zelf een heerlijke ervaring. En vooral de gedachte dat dit voorheen een van de belangrijkste vervoersmiddelen was, vond ik toch heel bijzonder. Even terug in de tijd en midden in het besneeuwde bos met alleen maar honden en een bestuurder achter je op de slee. Wat een stilte en wat een rust! Prachtig!
Er gebeurd iets in Hagfors! Er is leven in de brouwerij! Iedereen is opgeschikt uit hun slaap, want er is een nieuw zaakje geopend en wel een sushi restaurant!
Wat fijn dat en nu eens iets anders “afgehaald” kan worden dan pizza of hamburgers! 
En lekker dat het is! Voor mij was er zelfs een vegetarische sushi schotel met avocadosushi, tofusushi en sushi met gebakken ei. En er waren zelfs nog andere vegetarische gerechten te kiezen want naast sushi kan men ook kiezen voor Thaise gerechten, een mongolisch gerecht en er zijn zelfs nog wat andere schotels. Lekkerrrr!!
Tot nu loopt het zaakje heel goed en is de gemiddelde wachttijd toch zo’n 30 minuten. Hopelijk blijft dit zo doorgaan zodat we geregeld een lekkere thaise maaltijd kunnen afhalen (mochten we te moe zijn om zelf iets te fabriceren).
Er is trouwens ook plaats om in het restaurantje te eten. Gezellig!
Omdat ik mijn sushi al op had, voordat ik er een foto van kon maken, gebruikte ik een foto met vergelijkbare sushi. De foto is niet door mij gemaakt.
Vanwege “de kerstdrukte” loop ik een beetje achter op mijn weblog. Dus in plaats van een heel verhaal, een impressie. Een boel foto’s met alle kerstlekkers, gezelligheid, kadootjes (post van Santa) enz.
We hebben een heerlijk rustige kerst gevierd!
We doen er maar heel weinig aan. Een enkele keer hebben we onze schoen gezet. Af en toe werd er een Sinterklaas liedje gezongen en er is een keertje borstplaat en kruidnoten gebakken. En gisteren kregen we een waar Sinterklaas pakket in de post
Voor mij een vegan kookboek wat ik graag wilde, voor Wico heerlijke gevulde speculaas en nog twee ingepakte kadootjes die we netjes in onze schoen gedaan hebben.
Inmiddels is er een bescheiden zak met pakjes bij komen te staan (hoe en waar vandaan mag Piet weten! Het waait hier te hard voor de goede heiligman om op zijn paard over de daken te rijden!) en die gaan we vanavond gezellig samen uitpakken. Ook komen er twee vriendinnen op bezoek, gaan we lekker kneuterig een gezelschapsspel spelen, warme chocomelk met slagroom drinken en kruidnootjes eten.
Vanuit het winderige Zweden wensen we iedereen een fijne klaas!
Toen wij nog in Nederland woonde zagen onze kerstdagen er een heel stuk drukker uit dan nu. Hoewel er maar twee feestdagen zijn, probeerden we die altijd te verdelen tussen drie verschillende ‘families’. Zo waren onze dagen dus alles behalve rustig (wel heel gezellig!) want kerstavond zaten we bij a, kerstdag zaten we bij b en tweede kerstdag bij c. En wij? Hadden we ook nog tijd voor ons zelf?
Zo hebben we samen een eigen kersttraditie ontwikkeld op het moment dat we er wel tijd voor hadden. En dat was ‘s ochtends: eerst samen uitslapen om dan vervolgens rustig wakker te worden met een heerlijk ontbijt van versgebakken broodjes, croissantjes en ‘luxe’ beleg en vers vruchtensap.
En hoewel we niet veel tradities hebben, houden we deze ook hier in Zweden graag er in. Want wat is er nu lekkerder dan samen in pyama, bij kaarslicht en kerstmuziek ontbijten?
Nou, vandaag was het dan misschien nog net iets specialer, want vandaag ontbeten we ook nog eens samen bij zonsondergang. Ja zeker, een beetje laat en misschien beter een hele late brunch te noemen, maar wel heel gezellig en met prachtig uitzicht! Om 15:00 ‘s middags genieten van een prachtig wit landschap met een rode gloed. Wie wil dat nu niet?
Zalig kerstfeest!